«Το Χωριό που το λέγανε Ειρήνη» (Παιδικό) (1979)
Σε ένα χωριό οι κάτοικοι ζουν ειρηνικά μέχρι τη στιγμή που τα παιδιά (επηρεασμένα από την τηλεόραση) αποφασίζουν πως ο πόλεμος
είναι η καλύτερη διέξοδος σε μια τόσο μονότονη ζωή ΄Ετσι η ζωή στο χωριό γίνεται κόλαση. Καταφθάνει ένα συνεργείο τηλεόρασης να
καταγράψει τα γεγονότα: όπλα, φωτιές, κυνηγητά κ.ά. είναι στην ημερήσια διάταξη. Ο ρεπόρτερ με την εμπειρία του από άλλους
πολέμους προτείνει ένα σχέδιο, δηλαδή να δείξουν στα παιδιά τι θα πει πραγματικός πόλεμος: ζητά από τα κεντρικά στούντιο να φέρουν
γρήγορα ένα παλιό πύραυλο, από κάτι ντοκυμαντέρ που είχαν γυρίσει παλαιότερα ΄Οταν αυτό φτάνει στο χωριό ο ρεπόρτερ πληροφορεί
τα παιδιά ότι αυτό το μηχάνημα σε πηγαίνει ταξίδια στο χρόνο όπου μπορούν να βρουν δωρεάν και πολλά όπλα. ΄Ετσι τα πείθει να
«ταξιδέψουν» στο χρόνο. Σε κάθε ταξίδι όμως τα παιδιά πέφτουν και σε διαφορετική -χρονικά- μάχη όπου βλέπουν την τραγικότητα της
κατάστασης κάθε φορά και καταλαβαίνουν τη φρίκη των πραγματικών πολέμων . . . (ΣΗΜ : Το έργο αυτό γράφτηκε για τον
διαγωνισμό συγγραφής Παιδικού Θεατρικού ΄Εργου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του 1979)
«Ο άνθρωπος από το αύριο» (Επιστημονική Φαντασία) (1982)
Σε ένα εργαστήριο επιστήμονες ανακαλύπτουν τον τρόπο να φτιάχνουν έναν . . . άνθρωπο. Πράγματι, ο άνθρωπος γεννιέται μέσα
από μελέτες και πειράματα, χωρίς μάλιστα τη χρήση καμιάς από τις μέχρι τότε γνωστές και παραδοσιακές μεθόδους. Ο άνθρωπος αυτός
δοκιμάζεται σε συνθήκες πραγματικής ζωής, όμως γρήγορα γίνεται φανερό πως δεν μπορεί να αντέξει σ’ αυτό που λέγεται «ανθρώπινη
ζωή» με όλες τις δυσκολίες της και προτιμά να επιστρέψει στην . . ανυπαρξία.
«΄Ενδον» (δεύτερος τίτλος: «Ζωή Ζαχαρένια Ζούσαν») (1986)
Σε μια φυλακή, τρία κελιά, τρεις φυλακισμένοι, επικοινωνούν μόνο με την ακοή. Σαράντα χρόνια κυλούν από την εισαγωγή τους
σ’ αυτήν μέχρι και την αποφυλάκισή τους. Τα χρόνια περνούν και οι τρεις ήρωές μας δεν έχουν άλλη διέξοδο από το να αναπαριστούν
αυτά που θα ζούσαν, παίζοντας θέατρο. «Παντρεύονται», «μαλώνουν» «χωρίζουν», «ξαναπαντρεύονται», «μπαίνουν σε γηροκομείο»,
«διηγούνται αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια» . . . .
«Γυναίκες Μόνες» (Μονόπρακτο) (1987)
Σε ένα κομμωτήριο επτά γυναίκες συζητούν πάνω στα αδιέξοδα και τις δυσκολίες της καθημερινής τους ζωής. Παράλληλα με τις
κομμώσεις και τις ειδικές περιποιήσεις μιας μόνο κομμώτριας σχολιάζουν την επικαιρότητα, τα κοινωνικά προβλήματα, την πολιτική της
κυβέρνησης Αφορμή για όλες αυτές τις συζητήσεις είναι η διαπίστωση, στην αρχή του έργου, πως το κομμωτήριο είναι σε ορισμένα
σημεία βρώμικο. Αναπόφευκτοι τότε, οι παραλληλισμοί ανάμεσα στο χώρο που βρίσκονται και στην έξω κοινωνία. (ΣΗΜ: το έργο
γράφτηκε στα πλαίσια του μαθήματος Atelier de theate και παίχθηκε σε σκηνοθεσία της καθηγήτριας του μαθήματος Ewa Lewinson σε ένα
πραγματικό κομμωτήριο του Παρισιού, το 1987)
«Γιορτάστε Μαζί Μας» (Γιορτή επετείου Φιλαρμονικής) (1994)
Η Φιλαρμονική Δήμου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης θέλησε να γιορτάσει τα 25 χρόνια ύπαρξης της και κάλεσε τον υπογράφοντα (ως
παλιό της μέλος) να σκηνοθετήσει την Γιορτή αυτή. ΄Ετσι στο Δημοτικό Θέατρο Αμπελοκήπων στήθηκε μια ολόκληρη παράσταση που
περιείχε θεατρικά σκετς, βραβεύσεις, ομιλίες, ζωντανή μουσική, χάππενινκς, ευχάριστα απρόοπτα, κ.α
«Κανένας δεν φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» (κωμωδία) (1998)
΄Ενα σύγχρονο ζευγάρι έχει φτάσει σε δύσκολες καταστάσεις, με τσακωμούς, γκρίνιες, αμφισβητήσεις κλπ. Την κατάσταση
επιδεινώνει η έλλειψη ενός παιδιού, που ίσως να τους έφερνε πιο κοντά. Ο άντρας γράφει ημερολόγιο για το τι νιώθει, τι συμβαίνει στο
σπίτι αυτό. Η γυναίκα του ανακαλύπτει το ημερολόγιο και, αρχικά, το διαβάζει κρυφά. Μπορεί έτσι να αντιδρά σε όσα ο άντρας
επιθυμεί, αλλά δεν τολμά να της πει. Ο άντρας, από τις αντιδράσεις της, καταλαβαίνει πως η γυναίκα του διαβάζει το ημερολόγιό του,
και τότε αρχίζει ένα ιδιότυπο παιχνίδι, όπου και οι δυο αρχίζουν να παίζουν (βλ. υποκρίνονται) όλα όσα γράφει το ημερολόγιο (στο
οποίο ο άντρας γράφει πλέον αυτά που θα ήθελε η γυναίκα του να διαβάζει). Ο τίτλος του έργου αυτού είναι μια έμμεση «απάντηση» στο
γνωστό έργο του αμερικάνου ΄Εντουαρτντ ΄Αλμπη «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», όπου κι εκεί ένα σύγχρονο ζευγάρι υποκρίνεται
αυτό που θα ήθελε να ζει . .
«Τα Κόκκινα Φεγγάρια» (τραγι-κωμικός μονόλογος) (1998)
΄Ενα παντρεμένο ζευγάρι βρίσκεται σε αδιέξοδο, οφειλόμενο σε κοινωνικούς, οικονομικούς αλλά και προσωπικούς του καθενός
λόγους. Ο ήρωας μας ένα βράδυ, αναπηδά από το κρεβάτι και μονολογεί εκφράζοντας το πόνο και τους καημούς του προς το κοινό,
διηγούμενος με χιουμοριστικό τρόπο τι ακριβώς έχει συμβεί: αποδέχεται ότι έχει επέλθει μια ρουτίνα και ένας κορεσμός αλλά
συμπληρώνει πως γι’ αυτό φταίνε και οι δυο. Εξηγεί το πως θα μπορούσαν να βγουν από το τέλμα αλλά ταυτόχρονα κριτικάρει τον
περίγυρό του (συγγενείς, κοινωνία, θεσμοί κλπ.) που κατάφεραν ένα καίριο πλήγμα στην σχέση του αυτή.
«Ο Πελέ, ο Στάλιν, ο Κρόϊφ και ο Χίτλερ» (πολιτικο-κοινωνικός σχολιασμός) (1999)
΄Ενας διαιτητής ποδοσφαίρου, εν ώρα αγώνα,(!!!!. . .) διαλογίζεται και μονολογεί για όσα παρακολουθεί εντός του γηπέδου, αλλά
και στις κερκίδες, στους θεατές, άρα τελικά σε ολόκληρη την κοινωνία. Σχολιάζει τις κοινωνικές αδικίες, την φτώχεια, τη πείνα, τα
υπέρογκα ποσά μεταγραφών, την εξουσία στις ομάδες, την σαπίλα και τη διαφθορά, το αν αξίζει κάποιος να παλεύει για μια νίκη ή έστω
μια ισοπαλία. Ο μονόλογός του είναι τραγι-κωμικός καθώς συνδυάζει τα όσα βλέπει εντός του γηπέδου (φάουλ, πέναλτυ, οφ-σάιντς κ.ά)
και όσα του θυμίζουν βλέποντάς τα !
«Αχ, Ελένη» (ιστορική κωμωδία) (2007)
Από τον Νοέμβριο του 2006 έως το Μάιο του 2007 γράφθηκε το θεατρικό αυτό έργο και ανέβηκε στη Σ.Σ.Α.Σ. στα τέλη του Μάη.
Πρόκειται για μια σάτιρα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Συγκεκριμένα η Θεά ΄Ηρα στέλνει τον Πάρι στη Σπάρτη να κλέψει την Ελένη
(όλες οι Σπαρτιάτισσες δηλώνουν … Ελένες) και αυτό αποτελεί την αφορμή να ξεκινήσουν οι ΄Ελληνες την εκστρατεία και τον δεκαετή
πόλεμο κατά της Τροίας. Ο ΄Ελληνες, μετά από άπειρα ντέρτια και καημούς ενώπιον των τειχών της πόλης αυτής, τελικά νικούν και ο
Οδυσσέας επιστρέφει κατάκοπος στην Ιθάκη, όπου βρίσκει τους μνηστήρες να πολιορκούν την αγαπημένη του Πηνελόπη. Εκεί της
εξιστορεί το τι πέρασε και αυτή τότε μόνο τον δέχεται για άντρα της και πάλι. . . . ΄Ολο το κείμενο διανθίζεται από μουσικά γνωστά
και αγαπημένα κομμάτια του παγκόσμιου ρεπερτόριου.
«Τα Ζώα του Δάσους Μαθαίνουν τα Κάλαντα» (κουκλοθέατρο) (2007)
Στο δάσος ζει ήρεμα μια οικογένεια, μέχρι τη στιγμή που, μέρες Χριστουγέννων, ένας σκίουρος, μια αλεπού και μια αρκούδα
αποφασίζουν να την επισκεφθούν, διαδοχικά το κάθε ζώο, για να της πουν τα κάλαντα. Στην πόρτα βρίσκεται πάντα ο μικρός εγγονός
ο οποίος, κάθε φορά που ακούει έναν τετράποδο επισκέπτη να τραγουδά, διαμαρτύρεται, είτε γιατί αυτός δεν ξέρει καλά τα λόγια, είτε
γιατί είναι παράφωνος ! Αποφασίζει να τους τα μάθει και αφού γίνει αυτό όλοι μαζί βγαίνουν για να τα πουν και στα υπόλοιπα ζώα …
Έρωτας σε Λα Μινόρε (μουσική κωμωδία) (2008)
Γράφθηκε στο διάστημα Οκτώβριος 2007-Νοέμβριος 2008 για τις ανάγκες της θεατρικής ομάδας του Π.Δ.Μ. Σε ένα ελληνικό χωριό
η νεαρή ΄Αννα αγαπάει το Μπίλυ, ένα όμορφο συγχωριανό της αλλά την πολιορκεί και ο Στέλιος, ένα άλλο παλικάρι. Για μεγάλο
χρονικό διάστημα η κοπέλα διατηρεί δεσμό και με τους δυο. Ο τρελός του χωριού είναι ο μόνος που γνωρίζει το μυστικό και βρίσκει το
κουράγιο να το πει, με νοήματα γιατί είναι μουγγός, στον πατέρα της ΄Αννας. Η ηρωίδα φτάνει σε απόγνωση όταν, πιεσμένη από
συγγενείς και φίλους, έρχεται η ώρα να διαλέξει. Ανήμπορη να το κάνει, αφήνει τα δυο αγόρια να λύσουν τις διαφορές τους μόνα τους.
Αυτοί μονομαχούν με μαχαίρι και νικά ο Μπίλυ. Η ΄Αννα κλαίει πάνω στο άψυχο κορμί του γιατί καταλαβαίνει πως αυτή φταίει για όλα
… Ο μύθος του έργου βασίσθηκε πάνω στους στίχους 17 πολυαγαπημένων τραγουδιών του Μάνου Χατζηδάκι.
«Ένα Παράξενο Δώρο» (χριστουγεννιάτικο δρώμενο) (2009)
Σε ένα σπίτι, παραμονές Πρωτοχρονιάς, τα τρία παιδιά της οικογένειας παίζουν με τα δώρα τους. Ανοίγοντας ένα απ’ αυτά
ανακαλύπτουν πως πρόκειται για έναν μηχανικό ΄Αη-Βασίλη, που διαθέτει πολλά κουμπάκια επάνω του και που πατώντας κάθε ένα απ’
αυτά το παιχνίδι αυτό κάνει και κάτι διαφορετικό (κίνηση χεριών, κεφαλής, κλπ.). Αφού παίξουν μαζί του τα παιδιά διαπιστώνουν
σταδιακά πως πρόκειται για έναν ... φίλο με τον οποίο μπορούν όχι μόνο να χορέψουν αλλά και να συζητήσουν τα προβλήματά τους.
Παίχθηκε στη Γιορτή Χριστουγέννων του Π.Δ.Μ. το 2009.
«Για τα μάτια μιας Γοργόνας» (μουσική κωμωδία) (2009)
Γράφθηκε από τον Σεπτέμβρη έως το Δεκέμβρη του 2009, με τη συμβολή-παρότρυνση των φοιτητών του Π.Δ.Μ. Η Μυρτώ έχει
απαχθεί από πειρατές και ο καλός της ο Διονύσης, με τη βοήθεια του φίλου του Σίμου, αναγκάζεται να μπαρκάρει σε ένα καράβι για να
τη βρει. Ρωτώντας όλα τα πειρατικά καράβια που συναντούν στο δρόμο τους καταλήγουν σε ένα, απ’ όπου μαθαίνουν πως η Μυρτώ,
κουρασμένη και απελπισμένη από τις διαρκείς απαγωγές από πειρατές σε πειρατές, έπεσε στη θάλασσα και έγινε … γοργόνα. Ο
Διονύσης, τρελά ερωτευμένος, βουτά στη θάλασσα, τη βρίσκει και την πείθει να επιστρέψει στην στεριά …
«Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού» (μουσική κωμωδία) (2010)
Γράφθηκε από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2010 και πάλι με την παρότρυνση των φοιτητών της θεατρικής ομάδας του
Π.Δ.Μ. Η οικογένεια Τσαρμουκάτσογλου βρίσκεται σε δίλημμα καθώς δεν μπορεί να βρει όνομα για το 15χρονό γιό τους: Η μεν μάνα
επιθυμεί το όνομα «Ζιγκουάλα» ενώ ο πατέρας το «Μαντουβάλα». Στην … διαμάχη επεμβαίνουν πεθερές, κουμπάρες, γειτόνισσες, αλλά
τη λύση τη δίνουν δυο αστυνομικοί που ήρθαν να επαναφέρουν στην τάξη όλους αυτούς τους . . . παρατρεχάμενους: το παιδί θα το
βαπτίσουνε «Μαβτουβάλα-Ζιγκουάλα» όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις καθωσπρέπει σημερινές οικογένειες.
ΣΗΜ:
Ο Σταμάτης βρίσκεται σε στάδιο συγγραφής άλλων 5 (πέντε) θεατρικών έργων, τα οποία αναμένεται να τελειώσει εντός των ετών 2012-2013
Σε ένα χωριό οι κάτοικοι ζουν ειρηνικά μέχρι τη στιγμή που τα παιδιά (επηρεασμένα από την τηλεόραση) αποφασίζουν πως ο πόλεμος
είναι η καλύτερη διέξοδος σε μια τόσο μονότονη ζωή ΄Ετσι η ζωή στο χωριό γίνεται κόλαση. Καταφθάνει ένα συνεργείο τηλεόρασης να
καταγράψει τα γεγονότα: όπλα, φωτιές, κυνηγητά κ.ά. είναι στην ημερήσια διάταξη. Ο ρεπόρτερ με την εμπειρία του από άλλους
πολέμους προτείνει ένα σχέδιο, δηλαδή να δείξουν στα παιδιά τι θα πει πραγματικός πόλεμος: ζητά από τα κεντρικά στούντιο να φέρουν
γρήγορα ένα παλιό πύραυλο, από κάτι ντοκυμαντέρ που είχαν γυρίσει παλαιότερα ΄Οταν αυτό φτάνει στο χωριό ο ρεπόρτερ πληροφορεί
τα παιδιά ότι αυτό το μηχάνημα σε πηγαίνει ταξίδια στο χρόνο όπου μπορούν να βρουν δωρεάν και πολλά όπλα. ΄Ετσι τα πείθει να
«ταξιδέψουν» στο χρόνο. Σε κάθε ταξίδι όμως τα παιδιά πέφτουν και σε διαφορετική -χρονικά- μάχη όπου βλέπουν την τραγικότητα της
κατάστασης κάθε φορά και καταλαβαίνουν τη φρίκη των πραγματικών πολέμων . . . (ΣΗΜ : Το έργο αυτό γράφτηκε για τον
διαγωνισμό συγγραφής Παιδικού Θεατρικού ΄Εργου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, του 1979)
«Ο άνθρωπος από το αύριο» (Επιστημονική Φαντασία) (1982)
Σε ένα εργαστήριο επιστήμονες ανακαλύπτουν τον τρόπο να φτιάχνουν έναν . . . άνθρωπο. Πράγματι, ο άνθρωπος γεννιέται μέσα
από μελέτες και πειράματα, χωρίς μάλιστα τη χρήση καμιάς από τις μέχρι τότε γνωστές και παραδοσιακές μεθόδους. Ο άνθρωπος αυτός
δοκιμάζεται σε συνθήκες πραγματικής ζωής, όμως γρήγορα γίνεται φανερό πως δεν μπορεί να αντέξει σ’ αυτό που λέγεται «ανθρώπινη
ζωή» με όλες τις δυσκολίες της και προτιμά να επιστρέψει στην . . ανυπαρξία.
«΄Ενδον» (δεύτερος τίτλος: «Ζωή Ζαχαρένια Ζούσαν») (1986)
Σε μια φυλακή, τρία κελιά, τρεις φυλακισμένοι, επικοινωνούν μόνο με την ακοή. Σαράντα χρόνια κυλούν από την εισαγωγή τους
σ’ αυτήν μέχρι και την αποφυλάκισή τους. Τα χρόνια περνούν και οι τρεις ήρωές μας δεν έχουν άλλη διέξοδο από το να αναπαριστούν
αυτά που θα ζούσαν, παίζοντας θέατρο. «Παντρεύονται», «μαλώνουν» «χωρίζουν», «ξαναπαντρεύονται», «μπαίνουν σε γηροκομείο»,
«διηγούνται αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια» . . . .
«Γυναίκες Μόνες» (Μονόπρακτο) (1987)
Σε ένα κομμωτήριο επτά γυναίκες συζητούν πάνω στα αδιέξοδα και τις δυσκολίες της καθημερινής τους ζωής. Παράλληλα με τις
κομμώσεις και τις ειδικές περιποιήσεις μιας μόνο κομμώτριας σχολιάζουν την επικαιρότητα, τα κοινωνικά προβλήματα, την πολιτική της
κυβέρνησης Αφορμή για όλες αυτές τις συζητήσεις είναι η διαπίστωση, στην αρχή του έργου, πως το κομμωτήριο είναι σε ορισμένα
σημεία βρώμικο. Αναπόφευκτοι τότε, οι παραλληλισμοί ανάμεσα στο χώρο που βρίσκονται και στην έξω κοινωνία. (ΣΗΜ: το έργο
γράφτηκε στα πλαίσια του μαθήματος Atelier de theate και παίχθηκε σε σκηνοθεσία της καθηγήτριας του μαθήματος Ewa Lewinson σε ένα
πραγματικό κομμωτήριο του Παρισιού, το 1987)
«Γιορτάστε Μαζί Μας» (Γιορτή επετείου Φιλαρμονικής) (1994)
Η Φιλαρμονική Δήμου Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης θέλησε να γιορτάσει τα 25 χρόνια ύπαρξης της και κάλεσε τον υπογράφοντα (ως
παλιό της μέλος) να σκηνοθετήσει την Γιορτή αυτή. ΄Ετσι στο Δημοτικό Θέατρο Αμπελοκήπων στήθηκε μια ολόκληρη παράσταση που
περιείχε θεατρικά σκετς, βραβεύσεις, ομιλίες, ζωντανή μουσική, χάππενινκς, ευχάριστα απρόοπτα, κ.α
«Κανένας δεν φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ» (κωμωδία) (1998)
΄Ενα σύγχρονο ζευγάρι έχει φτάσει σε δύσκολες καταστάσεις, με τσακωμούς, γκρίνιες, αμφισβητήσεις κλπ. Την κατάσταση
επιδεινώνει η έλλειψη ενός παιδιού, που ίσως να τους έφερνε πιο κοντά. Ο άντρας γράφει ημερολόγιο για το τι νιώθει, τι συμβαίνει στο
σπίτι αυτό. Η γυναίκα του ανακαλύπτει το ημερολόγιο και, αρχικά, το διαβάζει κρυφά. Μπορεί έτσι να αντιδρά σε όσα ο άντρας
επιθυμεί, αλλά δεν τολμά να της πει. Ο άντρας, από τις αντιδράσεις της, καταλαβαίνει πως η γυναίκα του διαβάζει το ημερολόγιό του,
και τότε αρχίζει ένα ιδιότυπο παιχνίδι, όπου και οι δυο αρχίζουν να παίζουν (βλ. υποκρίνονται) όλα όσα γράφει το ημερολόγιο (στο
οποίο ο άντρας γράφει πλέον αυτά που θα ήθελε η γυναίκα του να διαβάζει). Ο τίτλος του έργου αυτού είναι μια έμμεση «απάντηση» στο
γνωστό έργο του αμερικάνου ΄Εντουαρτντ ΄Αλμπη «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», όπου κι εκεί ένα σύγχρονο ζευγάρι υποκρίνεται
αυτό που θα ήθελε να ζει . .
«Τα Κόκκινα Φεγγάρια» (τραγι-κωμικός μονόλογος) (1998)
΄Ενα παντρεμένο ζευγάρι βρίσκεται σε αδιέξοδο, οφειλόμενο σε κοινωνικούς, οικονομικούς αλλά και προσωπικούς του καθενός
λόγους. Ο ήρωας μας ένα βράδυ, αναπηδά από το κρεβάτι και μονολογεί εκφράζοντας το πόνο και τους καημούς του προς το κοινό,
διηγούμενος με χιουμοριστικό τρόπο τι ακριβώς έχει συμβεί: αποδέχεται ότι έχει επέλθει μια ρουτίνα και ένας κορεσμός αλλά
συμπληρώνει πως γι’ αυτό φταίνε και οι δυο. Εξηγεί το πως θα μπορούσαν να βγουν από το τέλμα αλλά ταυτόχρονα κριτικάρει τον
περίγυρό του (συγγενείς, κοινωνία, θεσμοί κλπ.) που κατάφεραν ένα καίριο πλήγμα στην σχέση του αυτή.
«Ο Πελέ, ο Στάλιν, ο Κρόϊφ και ο Χίτλερ» (πολιτικο-κοινωνικός σχολιασμός) (1999)
΄Ενας διαιτητής ποδοσφαίρου, εν ώρα αγώνα,(!!!!. . .) διαλογίζεται και μονολογεί για όσα παρακολουθεί εντός του γηπέδου, αλλά
και στις κερκίδες, στους θεατές, άρα τελικά σε ολόκληρη την κοινωνία. Σχολιάζει τις κοινωνικές αδικίες, την φτώχεια, τη πείνα, τα
υπέρογκα ποσά μεταγραφών, την εξουσία στις ομάδες, την σαπίλα και τη διαφθορά, το αν αξίζει κάποιος να παλεύει για μια νίκη ή έστω
μια ισοπαλία. Ο μονόλογός του είναι τραγι-κωμικός καθώς συνδυάζει τα όσα βλέπει εντός του γηπέδου (φάουλ, πέναλτυ, οφ-σάιντς κ.ά)
και όσα του θυμίζουν βλέποντάς τα !
«Αχ, Ελένη» (ιστορική κωμωδία) (2007)
Από τον Νοέμβριο του 2006 έως το Μάιο του 2007 γράφθηκε το θεατρικό αυτό έργο και ανέβηκε στη Σ.Σ.Α.Σ. στα τέλη του Μάη.
Πρόκειται για μια σάτιρα της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Συγκεκριμένα η Θεά ΄Ηρα στέλνει τον Πάρι στη Σπάρτη να κλέψει την Ελένη
(όλες οι Σπαρτιάτισσες δηλώνουν … Ελένες) και αυτό αποτελεί την αφορμή να ξεκινήσουν οι ΄Ελληνες την εκστρατεία και τον δεκαετή
πόλεμο κατά της Τροίας. Ο ΄Ελληνες, μετά από άπειρα ντέρτια και καημούς ενώπιον των τειχών της πόλης αυτής, τελικά νικούν και ο
Οδυσσέας επιστρέφει κατάκοπος στην Ιθάκη, όπου βρίσκει τους μνηστήρες να πολιορκούν την αγαπημένη του Πηνελόπη. Εκεί της
εξιστορεί το τι πέρασε και αυτή τότε μόνο τον δέχεται για άντρα της και πάλι. . . . ΄Ολο το κείμενο διανθίζεται από μουσικά γνωστά
και αγαπημένα κομμάτια του παγκόσμιου ρεπερτόριου.
«Τα Ζώα του Δάσους Μαθαίνουν τα Κάλαντα» (κουκλοθέατρο) (2007)
Στο δάσος ζει ήρεμα μια οικογένεια, μέχρι τη στιγμή που, μέρες Χριστουγέννων, ένας σκίουρος, μια αλεπού και μια αρκούδα
αποφασίζουν να την επισκεφθούν, διαδοχικά το κάθε ζώο, για να της πουν τα κάλαντα. Στην πόρτα βρίσκεται πάντα ο μικρός εγγονός
ο οποίος, κάθε φορά που ακούει έναν τετράποδο επισκέπτη να τραγουδά, διαμαρτύρεται, είτε γιατί αυτός δεν ξέρει καλά τα λόγια, είτε
γιατί είναι παράφωνος ! Αποφασίζει να τους τα μάθει και αφού γίνει αυτό όλοι μαζί βγαίνουν για να τα πουν και στα υπόλοιπα ζώα …
Έρωτας σε Λα Μινόρε (μουσική κωμωδία) (2008)
Γράφθηκε στο διάστημα Οκτώβριος 2007-Νοέμβριος 2008 για τις ανάγκες της θεατρικής ομάδας του Π.Δ.Μ. Σε ένα ελληνικό χωριό
η νεαρή ΄Αννα αγαπάει το Μπίλυ, ένα όμορφο συγχωριανό της αλλά την πολιορκεί και ο Στέλιος, ένα άλλο παλικάρι. Για μεγάλο
χρονικό διάστημα η κοπέλα διατηρεί δεσμό και με τους δυο. Ο τρελός του χωριού είναι ο μόνος που γνωρίζει το μυστικό και βρίσκει το
κουράγιο να το πει, με νοήματα γιατί είναι μουγγός, στον πατέρα της ΄Αννας. Η ηρωίδα φτάνει σε απόγνωση όταν, πιεσμένη από
συγγενείς και φίλους, έρχεται η ώρα να διαλέξει. Ανήμπορη να το κάνει, αφήνει τα δυο αγόρια να λύσουν τις διαφορές τους μόνα τους.
Αυτοί μονομαχούν με μαχαίρι και νικά ο Μπίλυ. Η ΄Αννα κλαίει πάνω στο άψυχο κορμί του γιατί καταλαβαίνει πως αυτή φταίει για όλα
… Ο μύθος του έργου βασίσθηκε πάνω στους στίχους 17 πολυαγαπημένων τραγουδιών του Μάνου Χατζηδάκι.
«Ένα Παράξενο Δώρο» (χριστουγεννιάτικο δρώμενο) (2009)
Σε ένα σπίτι, παραμονές Πρωτοχρονιάς, τα τρία παιδιά της οικογένειας παίζουν με τα δώρα τους. Ανοίγοντας ένα απ’ αυτά
ανακαλύπτουν πως πρόκειται για έναν μηχανικό ΄Αη-Βασίλη, που διαθέτει πολλά κουμπάκια επάνω του και που πατώντας κάθε ένα απ’
αυτά το παιχνίδι αυτό κάνει και κάτι διαφορετικό (κίνηση χεριών, κεφαλής, κλπ.). Αφού παίξουν μαζί του τα παιδιά διαπιστώνουν
σταδιακά πως πρόκειται για έναν ... φίλο με τον οποίο μπορούν όχι μόνο να χορέψουν αλλά και να συζητήσουν τα προβλήματά τους.
Παίχθηκε στη Γιορτή Χριστουγέννων του Π.Δ.Μ. το 2009.
«Για τα μάτια μιας Γοργόνας» (μουσική κωμωδία) (2009)
Γράφθηκε από τον Σεπτέμβρη έως το Δεκέμβρη του 2009, με τη συμβολή-παρότρυνση των φοιτητών του Π.Δ.Μ. Η Μυρτώ έχει
απαχθεί από πειρατές και ο καλός της ο Διονύσης, με τη βοήθεια του φίλου του Σίμου, αναγκάζεται να μπαρκάρει σε ένα καράβι για να
τη βρει. Ρωτώντας όλα τα πειρατικά καράβια που συναντούν στο δρόμο τους καταλήγουν σε ένα, απ’ όπου μαθαίνουν πως η Μυρτώ,
κουρασμένη και απελπισμένη από τις διαρκείς απαγωγές από πειρατές σε πειρατές, έπεσε στη θάλασσα και έγινε … γοργόνα. Ο
Διονύσης, τρελά ερωτευμένος, βουτά στη θάλασσα, τη βρίσκει και την πείθει να επιστρέψει στην στεριά …
«Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού» (μουσική κωμωδία) (2010)
Γράφθηκε από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2010 και πάλι με την παρότρυνση των φοιτητών της θεατρικής ομάδας του
Π.Δ.Μ. Η οικογένεια Τσαρμουκάτσογλου βρίσκεται σε δίλημμα καθώς δεν μπορεί να βρει όνομα για το 15χρονό γιό τους: Η μεν μάνα
επιθυμεί το όνομα «Ζιγκουάλα» ενώ ο πατέρας το «Μαντουβάλα». Στην … διαμάχη επεμβαίνουν πεθερές, κουμπάρες, γειτόνισσες, αλλά
τη λύση τη δίνουν δυο αστυνομικοί που ήρθαν να επαναφέρουν στην τάξη όλους αυτούς τους . . . παρατρεχάμενους: το παιδί θα το
βαπτίσουνε «Μαβτουβάλα-Ζιγκουάλα» όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις καθωσπρέπει σημερινές οικογένειες.
ΣΗΜ:
Ο Σταμάτης βρίσκεται σε στάδιο συγγραφής άλλων 5 (πέντε) θεατρικών έργων, τα οποία αναμένεται να τελειώσει εντός των ετών 2012-2013